Hesperian Health Guides
ສິ່ງທີ່ຈະຊ່ວຍເຮັດໃຫ້ໄດ້ຮັບຜົນດີທີ່ສຸດ
ຂໍ້ມູນສຸຂະພາບ > ການຊ່ວຍເຫຼືອເດັກນ້ອຍຫູໜອກ > ບົດທີ 5: ລູກຂອງທ່ານສາມາດໄດ້ຍິນສຽງຫຍັງແດ່? > ສິ່ງທີ່ຈະຊ່ວຍເຮັດໃຫ້ໄດ້ຮັບຜົນດີທີ່ສຸດ
 ຜູ້ທີ່ເປັນ ພໍ່ ຫຼື ແມ່ ຄວນຈະ
|
ຜູ້ທົດສອບຄວນຈະ
- ຢູ່ເບື້ອງຫຼັງຂອງເດັກ.
- ສ້າງສຽງຂຶ້ນໂດຍທີ່ສຽງນັ້ນຕ້ອງຢູ່ອລະດັບດຽວກັບໃບຫູຂອງເດັກ.
- ຢູ່ຫ່າງຈາກເດັກປະມານ 1 ແມັດ ໃນການສ້າງສຽງຕ່າງໆ.
- ສ້າງສຽງຂຶ້ນຢູ່ທາງເບື້ອງຊ້າຍ ແລະ ເບື້ອງຂວາຂອງເດັກ.
ຜູ້ຊ່ວຍຄວນຈະ
- ດຶງດູດຄວາມສົນໃຈຂອງເດັກໃຫ້ຢູ່ກັບເຄື່ອງຫຼິ້ນ.
- ໃຈເຢັນ ແລະ ມິດງຽບ.
- ບໍ່ແນມເບິ່ງຜູ້ທົດສອບທີ່ຢືນຢູ່ເບື້ອງຫຼັງ.
- ບໍ່ມີປະຕິກິລິຍາໃດໆຕໍ່ສຽງຕ່າງໆ ທີ່ສ້າງຂຶ້ນໂດຍ ຜູ້ທົດສອບ.
ເນື້ອໃນ
ເດັກສາມາດໄດ້ຍິນສຽງຂອງຄຳເວົ້າບໍ?
ສຽງຂອງພາສາຄຳເວົ້າມີຫຼາຍລະດັບທີ່ແຕກຕ່າງກັນ, ເຊັ່ນ ສຽງໂຕ “ທ” (ເທິ), “ດ” (ດ) ແລະ “ສສສ໌...” ຈະເປັນສຽງສູງກວ່າ ສຽງ “ໂອ…”, “ອີ…” ແລະ “ມມມ໌…” (ເບິ່ງໜ້າທີ 49). ນີ້ກໍ່ໝາຍຄວາມ ວ່າລູກຂອງທ່ານ ອາດຈະສາມາດໄດ້ຍິນສຽງພາສາຄຳເວົ້າໄດ້ແຕ່ບໍ່ແມ່ນທັງໝົດ.
ມັນຈະຊ່ວຍໃຫ້ຮູ້ ຖ້າລູກຂອງທ່ານຫາກສາມາດໄດ້ຍິນສຽງຄຳເວົ້າທີ່ເປັນ ສຽງສູງ, ສຽງກາງ ຫຼື ສຽງຕ່ຳ ແລະ ລະດັບສຽງດັງພຽງໃດທີ່ເຂົາສາມາດໄດ້ຍິນ. ດັ່ງນັ້ນຈົ່ງພະຍາຍາມສັງເກດ ເບິ່ງບັນດາສຽງຕ່າງໆທີ່ເດັກຄ້າຍຄືກັບວ່າ ເຂົາສາມາດໄດ້ຍິນ ເມື່ອສະມາຊິກໃນຄອບຄົວເວົ້າລົມນັ້ນ.
ເດັກອາດຈະຄ້າຍຄືວ່າ ເຂົ້າໃຈໃນຄຳເວົ້າ ເມື່ອໃນກໍ່ລະນີທີ່ມີສະຖານະການໃດໜຶ່ງ ທີ່ເຮັດໃຫ້ມີຄວາມໝາຍຈະແຈ້ງຂຶ້ນ. ຕົວຢ່າງເຊັ່ນ: ຖ້າຄົນໃດຄົນໜຶ່ງຫາກເວົ້າກັບເດັກຄົນໜຶ່ງວ່າ “ຈັບເອົາໝາກບານ” ພ້ອມທັງຊີ້ມືໃສ່ ແລະ ແນມເບິ່ງ. ເດັກກໍ່ອາດຈັບເອົາໝາກບານນັ້ນ. ເຊິ່ງບາງເທື່ອເຂົາອາດຈະບໍ່ໄດ້ຍິນຄຳເວົ້າດັ່ງກ່າວນັ້ນດອກ ແຕ່ອາດໄດ້ເຫັນບຸກຄົນດັ່ງກ່າວຊີ້ມືໃສ່ໝາກບານໜ່ວຍນັ້ນ.
ການຊອກຮູ້ວ່າ ເດັກສາມາດໄດ້ຍິນຄຳເວົ້າ ຫຼື ບໍ່ນັ້ນ, ແມ່ນສາມາດຮູ້ໄດ້ໂດຍການນຳໃຊ້ວັດຖຸ ທີ່ເຂົາຄຸ້ນເຄີຍ 3 ຫຼື 4 ຢ່າງ ເຂົ້າໃນການຫຼິ້ນເກມ ຫຼື ພາກສ່ວນໃດໜຶ່ງຂອງກິດຈະກຳປະຈຳວັນທີ່ເຂົາຮູ້ແລ້ວ. ເຮັດຄືແນວນີ້ 5 ຫາ 6 ຄັ້ງໃນການຊອກຮູ້ ຖ້າລູກຂອງທ່ານ ຫາກໄດ້ຍິນຊື່ຂອງວັດຖຸເຫຼົ່ານັ້ນ.
 ເຮັດໃຫ້ແມ່ເບິ່ງ, ສົມ ໝາຍ, ຖ້າຫາກໄດ້ ຍິນໃນສິ່ງອທີ່ແມ່ເວົ້າ.
ຈັບເອົາໝາກ ບານຂອງລູກ.
ທຳອິດ, ເວົ້າຄຳດັ່ງກ່າວ ໂດຍບໍ່ໄດ້ໃຫ້ຄຳໃບ້ໃດໆ. |
 ຈັບເອົາໝາກ ບານຂອງລູກ.
ຕໍ່ຈາກນັ້ນ, ຖ້າລູກຂອງທ່ານຫາກຍັງບໍ່ທັນເຂົ້າໃຈໃນ ການໃຊ້ຄຳເວົ້າພຽງແຕ່ຢ່າງດຽວ ກໍ່ໃຫ້ເວົ້າຄຳເວົ້າດັ່ງ ກ່າວນັ້ນອີກ ພ້ອມທັງ ແນມເບິ່ງວັດຖຸດ່ັງກ່າວນັ້ນ. |
ລູກຂອງທ່ານອາດຈະຄ້າຍຄືກັບວ່າ ໄດ້ຍິນສຽງພຽງແຕ່ບາງຄັ້ງຄາວເທົ່ານັ້ນ, ແຕ່ບໍ່ແມ່ນຕະຫຼອດ. ນີ້ກໍ່ບໍ່ໄດ້ໝາຍຄວາມວ່າ ລູກຂອງທ່ານເປັນຄົນທີ່ດື້ດ້ານ. ເຂົາອາດຈະບໍ່ໄດ້ຍິນທ່ານກໍ່ເປັນໄດ້. ມີຫຼາຍໆສິ່ງທີ່ສາມາດກະທົບໃສ່ເຂົາ ໃນການຕອບສະໜອງຕໍ່ສຽງນັ້ນ ເຊັ່ນ: ໄລຍະເວລາຂອງມື້, ຄວາມຫິວ ຫຼື ວ່າ ລູກຂອງທ່ານຮູ້ສຶກຄືແນວໃດ ໃນມື້ນັ້ນ. ການເປັນໄຂ້ໜາວ ແລະ ຫູມີການຕິດເຊື້ອກໍ່ສາມາດສົ່ງຜົນກະທົບຕໍ່ການຟັງຂອງເດັກໃນໄລຍະຊົ່ວຄາວໄດ້.
ການກວດສອບສຽງເວົ້າທີ່ ແອນ້ອຍ ແລະ ເດັກສາມາດໄດ້ຍິນ
ໃນການກວດສອບພາສາຄຳເວົ້າ ແທນທີ່ຈະສັ່ນກະປ໋ອງ ເພື່ອສ້າງສຽງຂຶ້ນ, ຜູ້ທົດສອບ ຜັດຕ້ອງສ້າງສຽງຂຶ້ນດ້ວຍສຽງຂອງເຂົາເອງ.
ໃນການທົດສອບດັ່ງກ່າວນີ້ ທ່ານຈະໃຊ້ສຽງຄື:
- ສຽງ “ມມມ໌…” (ສຽງຕ່ຳ)
- ສຽງ “ໂອ…” (ສຽງກາງ)
-
ສຽງ “ສສສ໌...” (ສຽງສູງ)
(ເບິ່ງໜ້າທີ 49 ວິທີອອກສຽງ)
ສຽງທີ່ເປົານັ້ນ ຄວນຈະໃຫ້ມັນຄ່ອຍເທົ່າທີ່ຈະເປັນໄປໄດ້. ບອກໃຫ້ຄົນທີ່ປົກກະຕິຟັງທ່ານ ແລະ
ບອກທ່ານ ເມື່ອເຂົາສາມາດໄດ້ຍິນສຽງທີ່ທ່ານເວົ້າອອກໄປຢ່າງເບົາໆນັ້ນ.
ການທົດສອບແບບນີ້ແມ່ນເຮັດແບບວິທີດຽວກັນກັບການທົດສອບຄວາມດັງ ຂອງສຽງ ແລະ ລະດັບຂອງສຽງ. ທ່ານອາດຈະເລີ່ມດ້ວຍລະດັບສຽງຕ່ຳທີ່ສຸດ “ມມມ໌…” ໂດຍສ້າງເປັນສຽງເບົາໆ ໃນໄລຍະເວລາ 3 ຫາ 4 ວິນາທີ, ທີ່ຢູ່ທາງເບື້ອງຫຼັງຫູເບື້ອງຊ້າຍຂອງເດັກ. ແລ້ວສືບຕໍ່ເຮັດວິທີເດີມ ຈາກສຽງທີ່ຄ່ອຍເປັນສຽງທີ່ແຮງຂຶ້ນ, ຈາກຫູເບື້ອງຊ້າຍໄປຫາຫູເບື້ອງຂວາ, ຈາກລະດັບສຽງຕ່ຳໄປຫາລະດັບສຽງສູງ. ແຕ່ຕ້ອງລະມັດລະວັງບໍ່ເພີ່ມລະດັບຂອງສຽງໃນຂະນະທີ່ທ່ານເພີ່ມຄວາມດັງຂອງສຽງຂຶ້ນ.
ການມີສ່ວນຮ່ວມຂອງເດັກ
ເດັກສາມາດມີບົດບາດສຳຄັນໃນການຊ່ວຍເຫຼືອການກວດສອບຄວາມອາດສາມາດ ໃນການຟັງຂອງອ້າຍ ຫຼື ນ້ອງຊາຍ, ເອື້ອຍ ຫຼື ນ້ອງສາວ ແລະ ເດັກຄົນອື່ນໆໃນຊຸມຊົນ.
ວິທີການກວດສອບເດັກທາລົກອາຍຸ 4 ເດືອນ ແລະເດັກໃຫຍ່ກວ່າ
- ເຮັດສຽງດັງກ້ອງຈາກກະປ໋ອງ ຫຼື ນ້ໍາເຕົ້າທີ່ມີໝາກຫີນນ້ອຍຢູ່ເບື້ອງໃນ. ໂດຍທີ່ເດັກຄືບຄານເຂົ້າມາທາງຫຼັງຂອງເດັກແດງຢ່າງເບົາໆ. ຈົ່ງແນ່ໃຈສະເໝີວ່າ ເດັກບໍ່ແນມເຫັນກ່ອນ.ສັ່ນໃຫ້ເກີດສຽງກ້ອງທີ່ຢູ່ທາງເບື້ອງຫຼັງຂອງເຂົາ, ເຊິ່ງທຳອິດແມ່ນເລີ່ມຈາກເບື້ອງໃດເບື້ອງໜຶ່ງສາກ່ອນ ແລ້ວປ່ຽນໄປເບື້ອງອື່ນຕໍ່. ຈົ່ງສັງເກດເບິ່ງວ່າແອນ້ອຍຕື່ນຕົກໃຈ.
- ເອີ້ນຊື່ເດັກທາລົກຈາກຫຼາຍໆອບ່ອນອທີ່ບໍ່ຊ້ຳກັນຢູ່ ໃນຫ້ອງ. ພ້ອມສັງເກດເບິ່ງວ່າເຂົາ ຕອບສະໜອງຕໍ່ວິທີໃດໜຶ່ງ.
ວິທີການກວດສອບຄວາມສາມາດໃນການຟັງຂອງເດັກນ້ອຍ
ການຫຼິ້ນເກມ: ໂຕສັດນັ້ນແມ່ນໂຕຫຍັງ? ໃຫ້ເດັກຄົນໜຶ່ງເປັນຜູ້ເວົ້າ ໂດຍໃຫ້ເຂົາຢືນຫ່າງຈາກແຖວຂອງເດັກນ້ອຍໃນໄລຍະຫ່າງ 4 ແມັດ. ຢູ່ເບື້ອງຫຼັງຂອງເດັກແຕ່ລະຄົນຈະມີເດັກຜູ້ທີ່ໃຫຍ່ກວ່າທີ່ຖືປື້ມ ແລະ ສໍດຳ.
ທຳອິດ, ຜູ້ເວົ້າໃຊ້ສຽງແຮງຫຼາຍໃນການເອີ້ນ ຊື່ຂອງສັດທົ່ວໄປ. ເດັກນ້ອຍຈະກະຊິບບອກ ຊື່ສັດທີ່
ພວກເຂົາໄດ້ຍິນໃຫ້ແກ່ຄູ່ຂອງພວກເຂົາ ທີ່ມີອາຍຸຫຼາຍກວ່ານັ້ນ. ເດັກຜູ້ທີ່ໃຫຍ່ກວ່ານັ້ນ ກໍ່ຈະຂຽນລົງ ໃສ່ແຜ່ນເຈ້ຍ.
ຕໍ່ຈາກນັ້ນ ຜູ້ເວົ້າກໍ່ສືບຕໍ່ເວົ້າຊື່ສັດອື່ນໆ. ເຊິ່ງການເວົ້າແຕ່ລະຄັ້ງຕ້ອງມິດງຽບຈົນກວ່າທີ່ເດັກນັ້ນ ໄດ້ກະຊິບບອກຄູ່ຂອງເຂົາແລ້ວ ແລະ ເດັກຜູ້ທີ່ຢືນຢູ່ເບື້ອງຫຼັງ ກໍ່ຈະຈົດທຸກໆຊື່ຂອງສັດທີ່ເດັກບອກໃຫ້ຂຽນ.
ຫຼັງຈາກຜູ້ທີ່ເວົ້ານັ້ນ ໄດ້ເວົ້າຊື່ຂອງສັດຮອດ 10 ຊື່ແລ້ວ. ເອົາຄຳເວົ້າຂອງເດັກທີ່ບອກໃຫ້ຂຽນ ລົງໃສ່ເຈ້ຍນັ້ນມາປຽບທຽບກັນ, ມີເດັກຄົນໃດບໍ່ທີ່ບໍ່ໄດ້ຍິນຄຳສັບເທົ່າທຽມກັບຄົນອື່ນ ຫຼື ບໍ່ໄດ້ຍິນຊື່ສັດເຫຼົ່ານັ້ນຢ່າງຖືກຕ້ອງ ເຊິ່ງເຂົາອາດເປັນຜູ້ທີ່ມີບັນຫາທາງຫູໄດ້.