ບັນຫາຕາທີ່ມັກພົບເລື້ອຍໆ

ຂໍ້ມູນສຸຂະພາບ > ປຶ້ມຢູ່ໄກແພດສະບັບປັບປຸງໃໝ່ > ​​ບັນຫາຂອງຕາແລະການເບິ່ງເຫັນ > ​​ບັນຫາຂອງຕາແລະການເບິ່ງເຫັນ

ຢູ່ໃນພາກນີ້:

 

ຢູ່ໃນພາກນີ້:

• ບົດ: ບັນຫາຂອງຕາແລະການເບິ່ງເຫັນ
• ການດູແລຕາຂັ້ນພື້ນຖານ
• ອາການສຸກເສີນ ແລະ ບາດເຈັບຕາ
• ຕາແດງ ແລະ ເຈັບປວດຕາ
• ບັນຫາຕາທີ່ມັກພົບເລື້ອຍໆ
• ການເຈັບປ່ວຍທີ່ສົ່ງຜົນກະທົບຕໍ່ດວງຕາ
• ການເບິ່ງເຫັນບໍ່ເຫັນດີປານໃດ ແລະ ແວ່ນຕາ
• ຢາ​ຕ່າງໆ

ຕາຕໍ້ກະຈົກ

ເລນຕາແມ່ນສ່ວນທີ່ໃສໃນດວງຕາທີ່ເຮັດໜ້າທີ່ໂຟກັດສ໌ (focus) ແສງ (ຫື ລວມແສງ) ຈາກທາງນອກ ເພື່ອໃຫ້ດວງຕາສາມາດເບິ່ງເຫັນໄດ້. ເມື່ອອາຍຸເລີ່ມສູງຂຶ້ນ, ເລນຕາກໍ່ຈະຄ່ອຍໆຂຸ້ນມົວ ຕັນແສງບໍ່ໃຫ້ສາມາດຜ່ານ ໄດ້, ແລະມັນກໍ່ຈະພາໃຫ້ສ ນເສຍການເບິ່ງເຫັນໄປເທື່ອລະໜ້ອຍ ແລະ ຕາກໍ່ຈະບອດໃນທີ່ສຸດ. ເລນຕາຂຸ້ນມົວນີ້ ບາງຄັ້ງຈະກໍ່ຈະເຫັນ ເປັນຈຸດສີຂີ້ເຖົ່າໃນດວງຕາ, ເຊິ່ງເອີ້ນວ່າ ຕາຕໍ້ກະຈົກ. ໂລກຕາຕໍ້ກະຈົກສ່ວນຫຼາຍມັກເກີດກັບຜູ້ສູງອາຍຸ, ແຕ່ ເດັກແດງ ແລະ ເດັກນ້ອຍກໍ່ອາດຈະເປັນໄດ້.

ເພື່ອຢັບຢັ້ງ ພັດທະນາການຂອງໂລກຕາຕໍ້ກະຈົກໃຫ້ຊ້າລົງ:

• ບໍ່ສູບຢາ
• ໃສ່ໝວກເພື່ອປ້ອງກັນບໍ່ໃຫ້ດວງຕາຖືກແສງແດດກ້າ.

ພວກເຮົາເວົ້າວ່າ: “ຖ້າຜົມຫງອກ, ໃຫ້ກວດເບິ່ງວ່າຕາມີຈຸດສີຂີ້ເຖົ່າບໍ.” ພວກເຮົາຂ ປຸກລະດົມຊຸກຍ ້ບັນດາທ່ານຜູ້ສູງອາຍຸ ທີ່ເປັນຕາຕໍ້ກະຈົກໃຫ້ໄປຮັບການຜ່າຕັດຕາເພື່ອໃຫ້ ສາມາດເບິ່ງເຫັນໄດ້ອີກ.

ບຸກຄະລາກອນທາງການແພດສາມາດລະບຸໄດ້ວ່າຄົນເຈັບຜ ້ໃດເປັນຕາຕໍ້ກະຈົກ ແລະສາມາດແນະນໍາໃຫ້ຄົນເຈັບຮ ້ກ່ຽວກັບໂຄງການ ແລະ ໂຮງໝໍທີ່ໃຫ້ການບ ລິການຜ່າຕັດຕາເພື່ອໃຫ້ເຂົາເຈົ້າສາມາດເບິ່ງເຫັນໄດ້ອີກ. ຜູ້ສູງອາຍຸເພດຍິງຈະມີແນວໂນ້ມໜ້ອຍກວ່າເພດຊາຍໃນການເຂົ້າມາຮັບການປິ່ນປົວຕາຕໍ້ກະຈົກ. ດັ່ງນັ້ນ, ຄວນ ໄປຢ້ຽມຢາມບັນດາແມ່ຍິງສ ງອາຍຸເຫຼົ່ານັ້ນຕາມບ້ານເຮືອນຂອງພວກເຂົາເຈົ້າ ເພື່ອສອບຖາມກ່ຽວກັບສຸຂະພາບຕາ (ການເບິ່ງເຫັນ) ຂອງພວກເຂົາເຈົ້າ. ການກວດຕາຂອງຜ ້ສ ງອາຍຸນີ້ຈະສາມາດຊ່ວຍໃຫ້ເຂົາເຈົ້າໄດ້ຮັບການປິ່ນປົວກ່ອນທີ່ຕາຕໍ້ກະຈົກຈະບົດບັງການເບິ່ງເຫັນຂອງພວກເຂົາ. ເຖິງແມ່ນວ່າເຂົາເຈົ້າເກືອບຈະເບິ່ງບໍ່ເຫັນແລ້ວກໍ່ຕາມ, ມັນກໍ່ຍັງບໍ່ຊ້າເກີນ ໄປທີ່ຈະຊ່ວຍເຫືອພວກເຂົາເຈົ້າໃຫ້ໄດ້ຮັບການປິ່ນປົວ.

ການປິ່ນປົວ

ການປິ່ນປົວດ້ວຍ ຢາແມ່ນບໍ່ສາມາດຊ່ວຍໃຫ້ຕາຕໍ້ກະຈົກຫາຍຂາດໄດ້. ມີແຕ່ການຜ່າຕັດປ່ຽນເອົາເລນຕາທີ່ຂຸ້ນມົວນັ້ນອອກ ແລະ ເອົາເລນຕາໃໝ່ທີ່ໃສດີໃສ່ແທນ ເພື່ອໃຫ້ຄົນເຈັບສາມາດເບິ່ງເຫັນໄດ້ອີກ.

ຫຼັງຈາກການຜ່າຕັດ, ຄົນເຈັບຕ້ອງໄດ້ຮັບຢາຕ້ານເຊື້ອ ແລະ ຢາຢອດຕາເພື່ອປ້ອງກັນຕາອັກເສບ ແລະ ຊ່ວຍຮັກສາ ຕາໃຫ້ດີຂຶ້ນ, ເຊິ່ງຕາມປົກກະຕິແລ້ວຈະໃຊ້ເວລາປະມານ 4 ອາທິດ. ໃນເບື້ອງຕົ້ນ, ຕາທີ່ໄດ້ຜ່າຕັດມາໃໝ່ໆຈະຮູ້ສຶກຂັດ ເຄືອງ ແລະ ຈະເຫັນເປັນມົວໆ, ແຕ່ຫຼັງຈາກນັ້ນ ຈະຄ່ອຍໆດີຂຶ້ນໃນແຕ່ລະມື້. ຖ້າເກີດມີອາການເຈັບປວດດວງຕາໃນໄລຍະ 2 ອາທິດທໍາອິດ, ນີ້ຖືວ່າເປັນອາການອັນຕະລາຍ. ໃຫ້ຮີບຮ້ອນໄປພົບແພດໝ ຕາເພື່ອປິ່ນປົວພາຍໃນ 24 ຊົ່ວໂມງ. ຫຼັງຈາກຜ່າຕັດແລ້ວຄົນເຈັບອາດຈ າເປັນຕ້ອງໄດ້ໃສ່ແວ່ນຕາອ່ານໜັງສື ຫືແວ່ນສ າລັບເບິ່ງໃກ້ ເພື່ອໃຫ້ສາມາດເບິ່ງເຫັນ ໃນໄລຍະໃກ້ໄດ້.

ໂລກຕາຕໍ້ຫີນ

ບາງຄັ້ງຄວາມດັນພາຍໃນດວງຕາເພີ່ມຂຶ້ນ ແລະພາໃຫ້ເສັ້ນປະສາດພາຍໃນຕາເສຍຫາຍ, ເຊິ່ງເປັນສາເຫດພາໃຫ້ເກີດພະຍາດຕາຮ້າຍແຮງຊະນິດໜຶ່ງ ເອີ້ນວ່າ ຕາຕໍ້ຫີນ (glaucoma). ຄົນທີ່ເປັນໂລກຕາຕໍ້ຫີນຈະສູນເສຍ ການເບິ່ງເຫັນດ້ານຂ້າງກ່ອນ ແລະ ຈະຄ່ອຍໆສ ນເສຍການເບິ່ງເຫັນໄປເລື້ອຍໆຈົນຕາບອດໃນທີ່ສຸດ. ຄົນເຈັບອາດຈະຮູ້ສຶກເຈັບປວດດວງຕາ ແລະ ໜ່ວຍຕາຈະເປັນແຂງໆຄ້າຍຄືໝາກບີ່. ສາເຫດຂອງການເປັນຕາຕໍ້ຫີນອາດຈະແມ່ນຍ້ອນດວງຕາໄດ້ຮັບບາດເຈັບ, ແຕ່ສ່ວນຫຼາຍແລ້ວມັກຈະບໍ່ຮູ້ສາເຫດວ່າເປັນຍ້ອນຫຍັງ.

ຄົນທີ່ເປັນຕາຕໍ້ຫີນຕ້ອງໄດ້ຮັບການປິ່ນປົວເພື່ອຫຼຼຸດຄວາມດັນໃນດວງຕາ. ອາດຈະໄດ້ຢອດຢາຕາທຸກມື້ໄປ ຕະຫຼອດຊີວິດ, ຫຼື ບາງຄັ້ງກໍ່ອາດຈະປິ່ນປົວດ້ວຍແສງເລເຊີ ຫື ດ້ວຍການຜ່າຕັດເພື່ອຫຼຼຸດຄວາມດັນໃນດວງຕາລົງ.

ໂລກຕາຕໍ້ຫີນມັກຈະເກີດກັບຄົນທີ່ມີອາຍຸສູງກວ່າ 40 ປີ ຂຶ້ນໄປ, ໂດຍສະເພາະຜູ້ທີ່ມີຍາດພີ່ນອ້ງ ຫຼື ຄົນໃນຄອບຄົວ ເຄີຍເປັນໂລກນີ້ມາກ່ອນ. ດັ່ງນັ້ນ, ໃຫ້ຊ່ວຍແນະນໍາ ໃຫ້ຜ ້ຄົນອາຍຸ 40 ປີ ຂຶ້ນໄປໆກວດຫາໂລກຕໍ້ຫີນ ໃນທຸກໆ 2-3 ປີ.

ຕາຕໍ້ຫີນແມ່ນມີຫຼາຍຊະນິດ. ຊະນິດທີ່ພົບເລື້ອຍໆແມ່ນຕາຕໍ້ຫີນກະທັນຫັນ (acute glaucoma) ແລະ ຕາຕໍ້ຫີນຊໍາເຮື້ອ (chronic glaucoma).

ຕາຕໍ້ຫີນກະທັນຫັນ

ໂລກຕາຕໍ້ຊະນິດນີ້ມັກຈະມີອາການໜັກຂຶ້ນຢ່າງໄວວາ. ມັນພາໃຫ້ຕາແດງ, ເຈັບປວດດວງຕາແຮງຫາຍ ແລະ ສູນເສຍການເບິ່ງເຫັນ. ຄົນເຈັບໂລກນີ້ອາດຈະຮູ້ສຶກປຸ້ນທ້ອງປວດຮາກ, ເຈັບຫົວ ແລະ ເຈັບປວດຕາແຮງຂຶ້ນເວລາຖືກແສງສະຫວ່າງຈ້າ.ດວງຕາອາດຈະຮ ້ສຶກເປັນກ້ອນແຂງໆເມື່ອທຽບກັບຕາທີ່ປົກກະຕິດີ. ຖ້າບໍ່ໄດ້ຮັບ ການປິ່ນປົວ, ໂລກຕາຕໍ້ຫີນກະທັນຫັນນີ້ສາມາດເຮັດໃຫ້ຕາບອດໄດ້ພາຍ 2-3 ວັນ. ໃຫ້ສົ່ງຄົນເຈັບທີ່ເປັນໂລກດັ່ງກ່າວນີ້ໄປປິ່ນປົວທາງການແພດທັນທີ. ທ າອິດຄົນເຈັບຈະໄດ້ຢອດຢາຕາເພື່ອເພື່ອລົດຄວາມດັນພາຍໃນຕາລົງ, ແລະ ຈາກນັ້ນຈິ່ງຈະມີການປິ່ນປົວດ້ວຍແສງເລເຊີ ຫຼື ດ້ວຍການຜ່າຕັດ.

ໂລກຕາຕໍ້ຫີນຊໍາເຮື້ອ

ໃນຄົນເຈັບທີ່ເປັນໂລກຕາຕໍ້ຫີນຊໍາເຮື້ອ, ຄວາມດັນພາຍໃນດວງຕາຈະຄ່ອຍໆເພີ່ມຂຶ້ນຢ່າງຊ້າໆເຊິ່ງອາດຈະ ໃຊ້ເວລາຫຼາຍເດືອນ ແລະ ຫາຍປີ. ມັນບໍ່ມີບໍ່ມີອາການເຈັບປວດຫຍັງເລີຍ. ຄົນເຈັບຈະສູນເສຍການເບິ່ງເຫັນດ້ານຂ້າງ ກ່ອນໝ ່ໝົດ. ເມື່ອອາການຂອງໂລກເປັນແຮງຂຶ້ນ, ການເບິ່ງເຫັນກໍ່ຈະຄ້າຍກັບການເບິ່ງຜ່ານອຸໂມງ. ຄົນເຈັບມັກຈະບໍ່ຮ ້ສຶກ ວ່າຕົນເອງເປັນໂລກນີ້ ຈົນກວ່າການສ ນເສຍການເບິ່ງເຫັນນັ້ນຢ ່ໃນຂັ້ນຮ້າຍແຮງແລ້ວ. ທ່ານໝ ປົວຕາສາມາດກວດລະດັບຄວາມສາມາດຂອງການເບິ່ງເຫັນທາງດ້ານຂ້າງ ແລະ ກວດເບິ່ງເຂົ້າໄປໃນດວງຕາ ເພື່ອກວດຫາຕາຕໍ້ຫີນ ຊະນິດນີ້. ສໍາລັບຕາຕໍ້ກະຈົກຊໍາເຮື້ອນີ້, ຍິ່ງໄດ້ຮັບການປິ່ນປົວໄວເທົ່າໃດກໍ່ຍິ່ງເປັນຜົນດີເທົ່ານັ້ນ. ການປິ່ນປົວດ້ວຍການຢອດຢາຕາ, ການໃຊ້ເລເຊີ ຫຼື ການຜ່າຕັດ ແມ່ນສາມາດຊ່ວຍຢຸດບໍ່ໃຫ້ສູນເສຍການເບິ່ງເຫັນຕໍ່ໄປອີກ.

ໂລກຕາຕໍ້ຊີ້ນ (ຊີ້ນຕາປົ່ງອອກມາປົກຕາ (pterygium))

ຊີ້ນປົ່ງທີ່ເລີ່ມປົ່ງອອກມາຈາກແຈຕາເບື້ອງທີ່ຢ ່ຕິດກັບດັງ ຄ່ອຍໆໜາຂຶ້ນແລະຂະຫຍາຍອອກໄປຕາມພື້ນຜິວດວງຕາໄປຫາກາງຕານັ້ນ ເອີ້ນວ່າ ຕາຕໍ້ຊີ້ນ (ຊີ້ນຕາປົ່ງອອກມາປົກຕາ (pterygium)).ໂລກຕາຕໍ້ຊີ້ນ ຫື ຊີ້ນຕາປົ່ງນີ້ແມ່ນມັກພົບ ເຫັນເລື້ອຍ, ແລະຕາມປົກກະຕິແລ້ວ ມັນກໍ່ບໍ່ເປັນອັນຕະລາຍ. ຜ ້ຄົນທີ່ເຮັດວຽກກາງແຈ້ງທ່າມກາງແສງແດດກ້າ ຫື ເຮັດວຽກໃນບ່ອນທີ່ມີລົມພັດ ຫື ມີຂີ້ຝຸ່ນ ເປັນເວລາຫຼາຍປີ ແມ່ນມີແນວໂນ້ມໃນການເປັນໂລກຕາຕໍ້ຊີ້ນນີ້ຫາຍກວ່າ.

ການໃສ່ແວ່ນຕາດ າ ແລະໝວກ ຊ່ວຍປ້ອງກັນດວງຕາຈາກແສງແດດ, ລົມ ແລະຝຸ່ນໄດ້; ເຊິ່ງການປ້ອງກັນດັງກ່າວນີ້ຊ່ວຍປ້ອງກັນໂລກຕາຕໍ້ຊີ້ນ ຫືຊ່ວຍຢັບຢັ້ງການເຕີບໂຕຂອງຊີ້ນປົ່ງໃຫ້ຊ້າລົງໄດ້.

ສໍາລັບຜູ້ທີ່ມີຊີ້ນຕາປົ່ງ, ໂດຍທົ່ວໄປແລ້ວແມ່ນບໍ່ຈໍາເປັນຕ້ອງໄດ້ປິ່ນປົວ. ຖ້າມັນປົ່ງເຂົ້າໄປໃກ້ສ່ວນມ່ານຕາ ຫຼື ເຮັດໃຫ້ມີອາການຂັດເຄືອງຕາ, ຊີ້ນທີ່ປົ່ງອອກມານັ້ນກໍ່ສາມາດໃຫ້ໝ ຜ່າຕັດຕາຜ່າຕັດເອົາມັນອອກໃຫ້ກ່ອນທີ່ມັນຈະເລີ່ມລົບກວນການເບິ່ງເຫັນຂອງຄົນເຈັບນັ້ນ.

ເລືອດຄ້າງໃນຕາຂາວ

ຕາມປົກກະຕິແລ້ວການມີເລືອດ ຢູ່ໃນຕາຂາວນັ້ນແມ່ນບໍ່ເປັນອັນຕະລາຍ.

ການມີເລືອດໃນຕາຂາວບາງຄັ້ງເກີດຈາກການທີ່ຄົນເຮົາຍົກສິ່ງຂອງໜັກ, ໄອແຮງ ຫຼື ວ່າດວງຕາໄດ້ຮັບບາດເຈັບ ເລັກໆນອ້ຍໆ. ເລືອດທີ່ເຫັນນັ້ນເປັນຜົນມາຈາກເສັ້ນເລືອດຝອຍແຕກ, ແຕ່ບໍ່ເປັນອັນຕະລາຍ, ຄ້າຍໆກັບອາການຟົກຊໍ້າ, ແລະ ມັນກໍ່ຈະຄ່ອຍໆຈາງຫາຍໄປເອງພາຍໃນ 2 ອາທິດ. ບໍ່ຈໍາເປັນຕ້ອງໄດ້ຮັບການປິ່ນປົວຮັກສາໃດໆ.

ແຕ່ຖ້າວ່າ, ມີເລືອດຢູ່ໃນສ່ວນທີ່ເປັນສີຕາ (ມ່ານຕາ), ອາການນີ້ແມ່ນອັນຕະລາຍ.

ຕາແຫ້ງ ແລະ ໜັງຕາແຫ້ງເປັນເກັດ

ຕາແຫ້ງມີສາເຫດມາຈາກສະພາບອາກາດທີ່ແຫ້ງແລ້ງ, ອາຍຸສູງ, ຄວັນໃນອາກາດ ແລະ ຢາປົວພະຍາດບາງຊະນິດ.

ໜັງຕາແຫ້ງເປັນເກັດສາມາດເກີດຂຶ້ນໄດ້ ເມື່ອມີຝຸ່ນ ຫຼື ຂີ້ຕາອອກມາອຸດຕັນຄວາມຊຸຸ່ມຊື່ນ ແລະ ນໍ້າຕາໄວ້, ຈຶ່ງເຮັດໃຫ້ ຕາແຫ້ງ ແລະ ຮູ້ສຶກຄັນ. ໜັງຕາຂອງຄົນເຈັບທີ່ມີອາການດັ່ງກ່າວກໍ່ອາດຈະມີອາການຕິດເຊື້ອ (ເບິ່ງທາງລາຍລະອຽດຂ້າງລຸ່ມນີ້) ຫຼື ວ່າມີລັງແຄຕາມໜັງຕາ. ເມື່ອໜັງຕາ ແລະ ໃບໜ້າບໍລິເວນຕາມີຄວາມສະອາດ, ນໍ້າຕາ ແລະ ຄວາມຊຸຸ່ມຊື່ນທໍາມະຊາດຂອງດວງຕາຈະເຮັດໃຫ້ດວງຕາມີສຸຂະພາບດີ.

ການປິ່ນປົວ

ສໍາລັບຕາແຫ້ງ, ພັກສາຍຕາດວ້ຍການຫຼັບຕາ, ມືນ ແລະ ຫຼັບຕິດຕໍ່ກັນ. ຖ້າຕາຂອງເຈົ້າຍັງແຫ້ງຢູ່, ສາມາດເອົາຜາຈຸ່ມ ນໍ້າອຸ່ນມາປົກຕາຄ້າງໄວ້ປະມານ 5-10 ນາທີ, 1-2 ຄັ້ງຕໍ່ມື້ ເພື່ອເພີ່ມຄວາມຊຸຸ່ມຊື່ນຕາມທໍາມະຊາດໃຫ້ກັບດວງຕາ. ໃຊ້ຢາຢອດຕາກໍ່ຊ່ວຍເຮັດໃຫ້ເກີດຄວາມຊຸຸ່ມຊື່ນໃນດວງຕາໄດ້ເຊັ່ນກັນ.

ຮັກສາໜັງຕາລອກ, ໃຊ້ຜ້າຈຸ່ມນໍ້າອຸ່ນປົກຕາຄ້າງໄວ້, ເຮັດແບບນີ້ 2-4 ຄັ້ງຕໍ່ມື້, ຫຼັງຈາກນັ້ນລ້າງໜັງຕາເບົາໆ. ຖ້າວ່າຍັງບໍ່ດີຂື້ນ, ອາດເປັນອາການໜັງຕາຕິດເຊື້ອຈາກເຊື້ອແບກທິເຣຍ ເຊິ່ງຈະຕ້ອງໃຊ້ຢາຕ້ານເຊື້ອອີຣິໂທຣໄມຊິນທາຕາຊະນິດຂີ້ເຜຼິ້ງ (ຫຼື ອອຍເມັ້ນ) ທາມື້ລະ 2 ຄັ້ງ ຕິດຕໍ່ກັນ 7 ວັນ.

ໜັງຕາເປັນຕຸ່ມ ແລະໄຄ່ບວມ

ມີຕຸ່ມໂພງແດງຢູ່ໜັງຕາປົກກະຕິແລ້ວແມ່ນ:

• ຕາຕໍ້ ມີຄວາມເຈັບປອດບ ລິເວນຕຸ່ມເຊິ່ງມີສາເຫດມາຈາກຕິດເຊື້ອຢູ່ບໍລິເວນຂົນຕາ, ຫື
• ຕຸ່ມສີວອຸດຕັນ, ເປັນຕຸ່ມນອ້ຍໆທີ່ບໍ່ເຈັບ, ເຊິ່ງເກີດຈາກການອຸດຕັ້ນຂອງໄຂມັນຢູ່ໜັງຕາ.

ບາງຄັ້ງການຕິດເຊື້ອຈະເລີ່ມຈາກບໍລິເວນຂົນຕາ ແລະ ລາມເຂົ້າໄປໃນໜັງຕາ.

ຕຸ່ມສອງຊະນິດນີ້ສາມາດຮັກສາໄດ້ໂດຍການເອົາຜ້າຈຸ່ມນໍ້າອຸ່ນມາປົກຕາຄ້າງໄວ້ 15-20 ນາທີ/ຄັ້ງ, ເຮັດແບບນີ້ມື້ລະ 4 ຄັ້ງ. ໃນແຕ່ລະຄັ້ງນັ້ນກໍພະຍາຍາມເຮັດໃຫ້ຜ້າອຸ່ນຕະຫຼອດເວລາແຕ່ກໍບໍ່ໃຫ້ຮອ້ນຈົນເກີນໄປ. ຫ້າມບີບ ຫຼືແກະຕຸ່ມດັ່ງ ກ່າວນັ້ນຈະເຮັດໃຫ້ຕຸ່ມມີອາການຮ້າຍແຮງຂື້ນອີກ.

ຖ້າອາການໄຄ່ໂພງຍັງບໍ່ດີຂື້ນພາຍໃນ 2-3 ວັນ, ຄວນໄປພົບແພດ.

ຕາຕໍ້ແມ່ນການຕິດເຊື້ອບໍລິເວນຂົນຕາ ແລະ ຈະມີອາການເຈັບ.	ເປັນຕຸ່ມຢູ່ໃຕ້ໜັງຕາທີ່ບໍ່ຮູ້ສຶກເຈັບເຊິ່ງອາດຈະແມ່ນຕຸ່ມສີວອຸດຕັນ.

ໂຟລດເຕີ້ສ໌ ((floaters) ການເບິ່ງເຫັນຈຸດນອ້ຍໆລອຍໄປມາໃນຕາ)

ໂຟລດເຕີ້ສ໌ ຫຼື ຈຸດນ້ອຍໆໃນດວງຕາເຫັນບາງຄັ້ງຄາວເມື່ອເບິ່ງເຂົ້າໄປບ່ອນແຈ້ງຈະເຫັນ (ຄືກັບຝາຜະໜັງ ຫຼື ທອ້ງຟ້າ).. ຈຸດດັ່ງກ່າວນັ້ນຈະເຄື່ອນໄປມາເວລາທີ່ເຮົາແນມໄປມາທີ່ເຮັດດວງຕາເຄື່ອນເໜັງ ເບິ່ງຄ້າຍກັບແມງມີ່ບິນໄປມາ. ສວ່ນຫຼາຍແລ້ວຈຸດເຫົ່ານີ້ແມ່ນບໍ່ເປັນອັນຕະລາຍ.

ຖ້າຈຸດນ້ອຍໆເຫົ່າມີຈໍານວນເພີ່ນຂື້ນກັນທັນຫັນ ແລະ ການເບິ່ງເຫັນຂອງດວງຕາຂ້າງໃດໜຶ່ງມີບັນຫາ ຫຼື ຈະເລີ່ມເຫັນແສງຍິບຍັບໃນຕາ, ອາການດັ່ງກ່າວນີ້ແມ່ນອາການຂັ້ນຕົ້ນຂອງຈໍປະສາດຕາອຽງ. ຜູ້ທີ່ມີອາການເຊັ່ນນີ້ຄວນໄດ້ຮັບການຜ່າຕັດໄວເທົ່າທີ່ຈະໄວໄດ້ເພື່ອປ່ຽນຈໍປະສາດຕາ.

ການຂາດວິຕາມິນເອ A (ຕາບອດກາງຄືນ, ພາວະເຍື່ອຕາຂາວ ແລະກະຈົກຕາແຫ້ງ ແລະໜາຂຶ້ນຜິດປົກກະຕິດເນື່ອງຈາກຂາດວິນຕາມິນ ຫຼືເປັນພະຍາດ)

ການຂາດວິຕາມິນເອ A ເປັນໜຶ່ງໃນການຂາດສານອາຫານທີ່ສົ່ງຜົນກະທົບຕໍ່ສາຍຕາຂອງເດັກ, ທັງເປັນສາເຫດ ເຮັດໃຫ້ຕາບອດໄດ້. ນີ້ແມ່ນສາມາດປ້ອງກັນໄດ້.

ເພື່ອປ້ອງກັນພະຍາດທີ່ຈະເກີດກັບຕາຂອງເດັກອອ່ນ ຄວນໃຫ້ເຂົາເຈົ້າໄດ້ກິນອາຫານທີ່ອຸດົມໄປດວ້ຍທາດວິຕາມິນເອ A, ລວມທັງອາຫານທີ່ມີສີສົ້ມເຊັ່ນ: ຫົວກະລົດ, ໝາກມວ່ງ, ໝາກຮຸ່ງ, ພຶດຜັກໃບຂຽວ, ປາ ແລະ ໄຂ່. ໃຫ້ເດັກກິນນົມແມ່ກໍ່ສາມາດຊວ່ຍປ້ອງກັນບັນຫາຕາທີ່ມັກເກີດກັບເດັກ ທີ່ມີສາເຫດມາຈາກການຂາດວິຕາມິນເອ A, ນອກຈາກນີ້ນົມແມ່ ກໍ່ໃຫ້ສານອາຫານອື່ນໆທີ່ມີຜົນດີຕໍ່ສຸຂະພາບຂອງເດັກຕື່ມອີກ.

ຖ້າບອ່ນໃດທີ່ມີເດັກນອ້ຍທີ່ຂາດວິຕາມິນເອ A , ອາດຈະໃຫ້ເດັກກິນວິຕາມີນເອ A ໃນທຸກໆ 6 ເດືອນ.

ອາການສະແດງອອກ

ກອ່ນອື່ນຕາຈະແຫ້ງ ແລະ ສາມາດຜະລິດນໍ້າຕາໜອ້ຍ. ຈາກນັ້ນກໍຈະບໍ່ສາມາດເບິ່ງເຫັນໄດ້ດີໃນເວລາກາງຄືນ ຫຼື ບ່ອນທີມີແສງສະຫວ່າງໜ້ອຍ. ຕາຂາວຈະສູນເສຍຄວາມແວວວາວໃນຕາ ແລະ ເລີ່ມຫ່ຽວແຫ້ງ. ສຸດທ້າຍຈະເຮັດ ໃຫ້ຕາໄດ້ຮັບຄວາມເສຍຫາຍຫຼາຍຂື້ນ ແລະ ອາດຈະເຮັດໃຫ້ເດັກນອ້ຍຕາບອດໄດ້.

ການປິ່ນປົວ

ຖ້າເດັກນອ້ຍບໍ່ສາມາດເບິ່ງເຫັນໄດ້ຊັດເຈນໃນເວລາກາງຄືນ ຫຼື ບ່ອນທີມີແສງສະຫວ່າງໜ້ອຍ ຫຼື ເດັກນອ້ຍເປັນພະຍາດໝາກແດງ, ແມ່ນໃຫ້ກິນວິຕາມີນ ເອ A.

ຕາເຫ່

ຖ້າຕາຂອງເດັກຂ້າງໃດໜຶ່ງ ຫຼື ທັງສອງບໍ່ຢູ່ໃນລັກສະນະຊື່ຕົງ, ລັກສະນະແບບນີ້ຈະເຮັດສູນເສຍການເບິ່ງເຫັນເພາະແມ່ນຕາເຫ່. ຄວນພາເດັກໄປພົບແພດຜູ້ຊ່ຽວຊານຕາ. ມັນອາດຈະບໍ່ແມ່ນເລື່ອງຮີບດວ່ນ, ແຕ່ການເບິ່ງເຫັນ ຂອງເຂົາເຈົ້າຄວນຈະໄດ້ຮັບການແກ້ໄຂ ຫຼື ຮັກສາແຕ່ຕອນຍັງນອ້ຍ.

ການປິ່ນປົວ

ແພດອາດຈະປິດຕາຂ້າງທີ່ປົກກະຕິໄວ້ເພື່ອຊ່ວຍເຮັດໃຫ້ຕາຂ້າງທີ່ເຫ່ນັ້ນສາມາດເຮັດວຽກ ຫຼື ເບິ່ງເຫັນໄດ້ດີຂື້ນ ຫຼື ອາດຈະໃຫ້ໃສ່ແວ່ນຕາທີ່ເຮັດມາສະເພາະເພື່ອຊວ່ຍໃຫ້ຕາສາມາດເຮັດວຽກໄດ້ຢ່າງປົກກະຕິ. ການຜ່າຕັດ ສາມາດັດໃຫ້ຕາທີ່ເຫ່ນັ້ນໃຫ້ມາຢູ່ໃນສະພາບປົກກະຕິິໄດ້, ແຕ່ກະບໍ່ຈໍາເປັນປານໃດ.

ບາງຄັ້ງການປິດຕາຂ້າງທີ່ປົກກະຕິຈະຊວ່ຍໃຫ້ຕາຂ້າງທີ່ເຫ່ນັ້ນກັບມາຢູ່ໃນສະພາບປົກກະຕິ ແລະ ສາມາດເບິ່ງເຫັນໄດ້ດີຂື້ນ. ເດັກນ້ອຍບາງຄົນອາດຕ້ອງໄດ້ປິດປະມານ 2-3 ຊົ່ວໂມງຕໍ່ມື້ ແລະ ບາງຄົນອາດຕ້ອງໄດ້ປິດຕະຫຼອດມື້.

ການຖືພາ ແລະ ການເບິ່ງເຫັນ

ການປ່ຽນແປງຮໍໂມນໃນຮ່າງກາຍເວລາແມ່ຍິງຖືພາສາມາດເຮັດໃຫ້ການເບິ່ງເຫັນມີການປ່ຽນແປງ, ແຕ່ຫຼັງຈາກ ເກີດລູກແລ້ວການເບິ່ງເຫັນກໍ່ຈະກັບມາເປັນປົກກະຕິຄືເກົ່າ.

ແມ່ຍິງຖືພາທີ່ມີອາການຕາມົວ ຫຼື ເຫັນເປັນລາງໆບໍ່ຊັດເຈນ, ຕາລາຍ, ຕາຂ້າງໃດໜຶ່ງເສຍການເບິ່ງເຫັນ ຫຼື ຈະເຫັນພາບຊ້ອນ ແບບກະທັນຫັນແມ່ນເປັນສັນຍານອັນຕະລາຍທີ່ເອີ້ນວ່າ ອາການຊັກ ຫືໂຄມາເນື່ອງຈາກມີຄວາມດັນສ ງຕອນທີ່ຖືພາ ນອກຈາກນີ້, ຍັງເຮັດໃຫ້ເຈັບຫົວ ແລະ ຄວາມດັນເລືອດສູງ (140/90 ຫຼື ສູງກວ່ານີ້). ຄວນປຶກສາແພດທັນທີ.

ປ້ອງກັນແມ່ຍິງຖືພາຈາກພະຍາດໄຂ້ອອກຕຸ່ມ ແລະ ຊິກາ, ເຊິ່ງເປັນພະຍາດທີ່ເຮັດໃຫ້ເກີດບັນຫາຮຸນແຮງ ກັບດວງຕາຂອງເດັກນອ້ຍ. ໄຂ້ອອກຕຸ່ມເຢຍລະມັນສາມາດປ້ອງກັນໄດ້ດວ້ຍການສັກວັກຊິນ. ສໍາລັບຂໍ້ມູນ ເພີ່ມເຕີມກ່ຽວກັບໄຂ້ຊິກາ ແລະ ວິທີການປ້ອງກັນ, ສາມາດເບິ່ງໄດ້ທີ່ ການເຈັບປ່ວຍຈາກຍຸງກັດ.

This page was updated: ໑໑ ມີຖຸນາ ໒໐໑໙